Mojęcice

Kościół p.w. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej

Kościół filialny p.w. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Mojęcicach, należy do parafii w Stobnie.
Wzniesiony w drugiej połowie XV w. w stylu gotyckim z głazów narzutowych. Ufundowany przez właścicieli wsi- rodzinę von Stosch. W 1564 r. przebudowany w stylu renesansowym[2]. Dzwonnica zbudowana w 1594 r. W XVI w. stał się parafialnym kościołem luterańskim. Od 1648 r. do XVIII w. na skutek ograniczenia kultu protestanckiego przez władze, był kościołem parafialnym dla protestantów z aż 30 sąsiednich miejscowości, nawet tak odległych jak okolice Środy Śląskiej. W XVII w. pastorem w tym kościele był Adam Thebes - poeta, autor pieśni religijnych. Przed 1945 r. parafia luterańska w Mojęcicach liczyła ok. 1500 wiernych i obejmowała siedem sąsiednich wsi. Ostatnim duchownym tej parafii (od 1925 do 1945 r.) był pastor Johannes Langer.
Od 1945 r. stał się znowu kościołem katolickim i otrzymał obecną nazwę. Kościół w Mojęcicach jest wpisany na listę zabytków w Narodowym Instytucie Dziedzictwa[4]. Fasadę pokrywa dekoracja sgraffitowa, we wnętrzu renesansowe kamienne epitafia rodziny Stosch (zm. 1586 i 1587) fundatorów kościoła, wykonane przez Kaspra Bergera z Legnicy, a także drewniana rzeźba św. Anny z około 1500 r. Na ścianach są fragmenty polichromii (odkrytej w 1966 r.) z drugiej połowy XVI w.

• Tekst pochodzi z portalu Wikipedia. Wolna Encyklopedia

Epitafia rodziny von Stosch
Leżące na szlaku z Lubiąża do Wołowa Mojęcice są osadą prehistoryczną. W jednym z dokumentów klasztoru cystersów w Lubiążu z roku 1202 pojawia się po raz pierwszy słowiański źródłosłów nazwy osady (= moje miejsce). Właścicielem majątku była, przez ponad 300 lat, od roku 1466 do 1747, rodzina von Stosch. Pod jej rządami kościół we wsi stał się ok. 1530 roku ewangelicki, przetrwał kontrreformacje i pozostał takim aż do roku 1945.
Wypełniające ściany trzy nagrobki szczegółowo opisywał, w swoim śląskim spisie zabytków z roku 1889, pierwszy konserwator zabytków - Hans Lutsch.
Na wschodniej ścianie prezbiterium dominuje pochodzący z 1591 roku podwójny, architektoniczny nagrobek Laslawa/Ladislausa II von Stosch (+1587) i jego żony Heleny (+1619) z domu von Berge. Pięcioro z ich ośmiorga dzieci zmarło bardzo wcześnie. Na ścianie południowej mają one wspólny, trzyczęściowy grobowiec z 1586 roku z wyidealizowanymi portretami. Oba te dzieła sygnowane są przez mistrza kamieniarskiego Caspara Bergera z Legnicy. W rzeźbie widoczne są wpływy saksońskie.
Hans von Schweinitz (+1589), żonaty z Magdaleną von Stosch (+1595), zlecił Bergerowi wykonanie w Rosochatej (Seifersdorf) koło Legnicy równie wspaniałego architektonicznego nagrobka.
Jedyny pozostały przy życiu syn, Friedrich von Stosch (+1633), ulokował swój własny nagrobek obok rodzeństwa. Podobnie jak rodzice jest on przedstawiony w postaci rzeźby naturalnej wielkości, wraz z małżonką Heleną, z domu von Kreckwitz (+1616). Polichromowane figury usytuowane są w niszach o kształtach muszli. Na pełnych kolumnach wspiera się belkowanie z cytatami z Biblii. Nad nim widoczny jest relief przedstawiający Ukrzyżowanie (rodzice) i Wskrzeszenie Zmarłego (syn). Galeryjki flankują półfigury i anioły. Nagrobki te różnią się rozwiązaniami architektonicznymi partii cokołu, lecz każdorazowo przedstawiona jest klęcząca para fundatorów z dziećmi.

• Tekst pochodzi z portalu Polska.org.pl

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

• Grabsteine mit den Figuren der Verstorbenen in Lebensgröße für
  1) Margareta Geisler, Töchterlein des Pastors G., + 1576.
  2) für ein Kind, + 1576, abgetreten.
  3) für fünf Kindlein des Herrn Ladislaus von Stosch, + 1576—1586 in kleinem Aufbau; gefertigt 1586, bezeichnet B. G. G. — C. B. B. L.; darunter ein kleines Relief nach Matth., darüber eine Relieftafel, die Auferstehung der Toten darstellend. Die Pyramiden auf den Enden des Grundgesimses sind verloren.
  4) für Wolff von Glaubitz + 1585.
  5) Doppelgrabstein für Herrn Laslaw von Stosch, Erbherrn auf Munschitz + 1587 und seine Hausfrau Helena geborene von Berge aus dem Hause Herndorf + 1619. Sie sind in einen großartigen Architekturaufbau an der Ostwand des Chores eingefügt; ein von Vollsäulen getragenes dreiteiliges Gebälk trägt einen kleineren reichgefassten Aufsatz, der ein Relief, die Kreuzigung darstellend, umschließt; daneben stehen Halbfiguren, David mit der Schleuder und Simson mit dem Thorflügel als Sinnbilder des Erlösers. Diese Gestalten kehren zu Seiten der Säulen in 3/4-Lebensgröße wieder und zwar David mit dem Haupte Goliaths, Simson mit den Säulen des Tempels zu Gaza, gegen die kräftig vorgekragte Mittelgruppe zurückgesetzt. Darunter finden sich kleine Reliefs, die Kinder der Verstorbenen darstellend, welchen in der Mittelachse unter den Hauptgrabsteinen ein Relief, die Auferstehung Christi entspricht. Unten endigt das Werk in Kartuschenschmuck, in welchen die Inschriften eingeflochten sind. Bezeichnet C B und mit der Hausmarke zwischen beiden Buchstaben. Neuerdings bemalt. Die Abmessungen des Denkmals betragen in der Breite 13', in der Höhe 18'.
  6) Doppelgrabstein für Herrn Friedrich von Stosch, Erbherrn auf Mondschütz + 1633 und seine Hausfrau Helena geborene Kreckwitz aus dem Hause Wirchwitz + 1616. Darüber ein kleiner Aufbau mit kreisförmigem Relief, die Auferstehung der Toten nach Hesekiel, von zwei Engeln gehalten; darunter die Inschrifttafel und seitlich davon Kinder der Verstorbenen.
• Epitaph für den Pastor Baltasar Geisler vom Goltbergk + 1591, aus Sandstein: der Verstorbene kniet unter dem Kreuze Christi. Handwerksmäßige, verkümmerte Früh-Renaissanceformen.
• Epitaph aus Holz für Jeremias, + 1625 und Melchior + 1629, Söhnchen des Diakonus Klein, früher zu Stroppen, später zu Mondschütz mit zierlicher Architektur-Umrahmung; unbedeutend ist die Ausführung der Malereien des Mittelbildes und Aufsatzes.

Epitafium Ladislausa II von Stosch i jego żony Heleny

               

               

               

Podwójne epitafium Ladislausa (Laslawa) von Stosch z Mojęcic, syna Ladislausa I, zmarłego 30 czerwca 1550 roku i Magdaleny zd. von Glaubitz A.d.H. Klein Tschirnau, zmarłego 31 grudnia 1587 roku w wieku 39 lat oraz żony Heleny zd. von Berge, A.d.H. Nieder-Herrndorf, córki Christopha von Berge, zmarłego w 1594 roku w wieku 65 lat i Ursuli zd. von Berge A.d.H. Ober-Herrndorf, zmarłej w 1564 roku, zmarłej 15 lutego 1619 roku. Mieli w sumie ośmioro dzieci, z czego pięcioro zmarło krotko po urodzeniu. Pozostałe to: Friedrich von Stosch, dwukrotnie żonaty; Ursula von Stosch, która w 1594 roku wyszła za mąż za Georga von Schweinich auf Liebenau, Malitsch und Oyas, zmarła w 1628 roku oraz Magdalena von Stosch, poźniejsza żona Hansa von Schweinitz, zmarła w 1595 roku.

Epitafium Friedricha von Stosch i jego żony Heleny

Podwójne epitafium Friedricha von Stosch, syna Ladislausa II i Heleny zd. von Berge A.d.H. Nieder-Herrndorf, urodzonego w 1579 roku a zmarłego 9 grudnia 1633 roku oraz jego pierwszej żony Heleny zd. von Kreckwitz, ktorą poślubił 23 października 1601 roku, kiedy miała zaledwie piętnaście lat. Była corką Christopha von Kreckwitz z Wierzchwoic, zmarłego 2 listopada 1608 roku w wieku 58 lat i Marii zd. von Zabeltitz A.d.H. Topper. Helena zmarła 12 listopada 1616 roku. Friedrich w dniu 23 kwietnia 1619 roku ożenił się po raz drugi z Sabiną zd. von Glaubitz A.d.H. Beitsch.

Epitafium pięciorga dzieci Ladislausa II von Stosch i jego żony Heleny

Przepiękne rozbudowane epitafium pięciorga dzieci Ladislausa II von Stosch i jego żony Heleny zd. von Berge A.d.H. Niedr-Herrndorf: Christoffa, Magdaleny, Ladislausa, Marty oraz Hedwigis.

ANNO 1576 DEN LETZTEN MATZII IST IN GOT VORSCHIEDEN CHRISTOFF . V . STOSCHEN SEINES ALTERS 46 WOCHEN *** DARNACH ANNO 1577 DEN 8 NOVEMBRIS IST IN GOT VORSCHIEDEN MAGDALENA STOSCHIN IHRES ALTERS EIN IAR VND 20 WOCHEN *** DARNACH ANNO 1583 DEN 4 IVLIVS IST IN GOT VORSCHIEDEN LASLA . V . STOSCHEN SEINES ALTERS 12 WOCHEN ***

DARNACH ANNO 1585 DEN 31 APRILIS IST IN GOT VORSCHIEDEN MARTA STOSCHIN IHRES ALTERS FREI IAR 36. WOCHEN *** DARNACH ANNO 1586 DEN 15 FEBRVARII IST IN GOT VORSCIEDEN HEDWIGIS STOSCHIN IHRES ALTERS EIN IAR 18 WOCHEN SEMPTLICH DES EDLEN EHRNVESTEN VND WOLBENAMBTEN LASLA STOSCHEN ERBHERR AVF MONSCHITZ HERTZL. LEBLES KINDERLEIN DEREN VND . . . . GOT GENEDIG SEI

Płyta nagrobna Margarety Geisler † 1576

Płyta nagrobna Margarety Geisler, córki pastora Balthasara Geislera, zmarłej w poniedziałek świąt wielkanocnych 1576 roku w wieku 14 lat.

ANNO 1576 AM HEILIGEN OSTER MONTAGE IST IN GOT ENTSCHLAFEN IVNGEFR. MARGARETA HERN BALTHASAR GEISLER TOCHTER ALTERS IM 14 IAR DERER VND VNS AL. . . . . GNEDIG SEI

Pałac

               

Rys historyczny i stan obecny:
Mojęcice należały m.in. do rodziny von Haugwitz, von Stosch, von Kottwitz, von Köckritz. Po zakończeniu drugiej wojny światowej śląskie posiadłości rodu von Köckritz przejęło państwo polskie. Rezydencję wraz z folwarkiem przekazano Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu. W dworze urządzono biura, przedszkole i mieszkania pracowników przedsiębiorstwa. Majątek wchodził w skład Kombinatu PGR Wołów, jako Zakład Rolny Mojęcice. W latach 1974-1975 właściciel przeprowadził remont tynków bez porozumienia z konserwatorem zabytków. Po likwidacji PGR-u na początku lat 90-tych XX wieku folwark wraz z rezydencją znalazł się w gestii Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Jak podaje Romuald Łuczyński od 1994 roku dwór jest własnością prywatną. W 2013 roku w zabytku trwały prace remontowe. Obecnie (lipiec 2015 roku) w budynku prowadzona jest działalność gospodarcza.

Dwór
Renesansowy dwór wzniesiony w latach 1616-1624, rozbudowany o skrzydło północne w latach 1690-1720, przekształcony na zlecenie Ludwiga von Köckritz w 1824 roku. Budynek murowany, potynkowany, trzyskrzydłowy, z niewielkim dziedzińcem otwartym od północy. Skrzydła podpiwniczone, dwukondygnacyjne, z poddaszem, nakryte dachami mansardowymi z powiekami. Fasada (elewacja południowa) siedmioosiowa, z centralnym głównym wejściem, ozdobionym pięknym renesansowym portalem, wykonanym około 1620 roku przez warsztat Johanna Pola z Głogowa. Elewacje skromnie dekorowane, z obramieniami uszatymi wokół części otworów okiennych. Na osi dworu sień z klatką schodową. Układ wnętrz trzy- i czterotraktowy. W kilku pomieszczeniach zachowane oryginalne sklepienia z dekoracją sztukatorską.
Wokół dworu pozostałości dawnej fosy. Od zachodu do rezydencji przylega park. Bardziej na południe wokół dziedzińca wznoszą się zabudowania folwarczne.

• Tekst pochodzi z portalu Pałace Śląska